Sızısı içimizde kalmış belli ,
Unuttuğumuzu sanıyorduk ,
Sesini duyunca anladım
Bölük pörçük , yitikliğmiizi .
Herşeye inat çizmişiz meğer kaderimizi ,
birbirimize bile
Soğuk bak yine heryer , yokluğun gibi ...
Sevgilin varmış , güzel seviyor mutluymuşsun ,
Sevindim senin adına ,
Mutlu olmayı hak ediyorsun , ben sana yaşatamadıysam da .
Ama sesinde bişeyler var , bi tuhaflık ,
Kafan karıştı , evet biliyorum ,
İnan sevgilim kader dedikleri birşey varsa ki
bizim dışımızda geliştiğini söyledikleri
işte bu öyle birşey .
Karşılaştırıyor işte .
Yıllar sonra tam unutuldu diyoruz bir yerde kesişiyor ,
Hep geç kaldık de şair ne zaman erken çıksak yola ,
Ve ayrılıklar hep erken geldi ...
Bölük pörçüktük , yitikliğimizi idrak ediyorduk ,
Sesinde bir titreme var sevgilim , kalbinden gelen ,
Ben ne taş kalpli biriyim değil mi ?
Ezilyor insan kelimeler boğazımda düğümleniyor .
Neler yaşıyoruz böyle ,
Neler oluyor bize ,
Eh bitti işte , ayrıldık ve kaderimizi ellerimizle yazdık .
Sen yolunu seçtin ben yolumu ,
Öyle dememişmiydik .
Kavgalar ediyorduk büyük kavgalar ,
Nihayet hepsi için günahlarımızı çıkarmıştık ,
İtiraflar , Söyleyemediklerimiz ...
Daha neler neler .
Söyle o zaman boğazımda düğümlenen bu buz gibi acı niye ?
Niye şu anda bile kalemimden sen damlıyorsun ...
Evet kader var saki şu bizim elimizde olmayan ,
Yine kesiştirdi yollarımızı , ve unutma bir çok kez daha kesiştirecek ...
